Restoranlarda müşteri gibi hissetmeyi sevmiyorum. Restorandaki çalışanların ve işletme sahibinin benim orada bulunmamdan mutluluk duyduklarını göstermeleri benim için çok önemli. Böyle bir restoran biliyordum, fakat son deneyimim tam bir felaketti. Özellikle mekanın 90’lar havasını yaşatması nedeniyle özel günlerde hep oraya gitmeyi tercih ediyordum.
Aslında restoranın hem sıcak bir ortamı vardı hem de çalışanları her daim güleryüzlü ve canayakındı. Güzel yemekleri de cabasıydı. Böyle bir deneyim yüzünden orayı kaybetmek, inanın, beni de en az onlar kadar üzmüştür.
O gün erkek arkadaşımla tanışma yıl dönümümüzdü. Bu yüzden deniz manzarası olan bir restorandan özellikle denize nazır iki kişilik bir masa ayırmalarını söyledim. Restorana girip adımı söylediğimden itibaren olan koşuşturmacadan bir şeylerin yolunda olmadığını anladım. En sonunda ortaya çıktı ki bize denize nazır hazırladıkları özel masayı bir başkasına vermişler, bize kalan da duvar dibi bir masa!
Hafta sonu olduğu için başka bir restoranda yer bulamayacağımızdan duvar kenarındaki masaya razı olmak zorunda kaldık.
Bir süre sonra bizim olmayan masaya da alıştık. Bize karşı mahçup olan çalışanlar akşam yemeği boyunca çok iyi hizmet verdiler. Yemekler ve ortam her zamanki gibi çok güzeldi. Masa fiyaskosunu neredeyse unutmak üzeredeydim.
Tatlı menüsüne geçmiştik ki yüzüne aşina olduğum bir garson siparişimizi almaya geldiğinde iyi niyetle başlayan bir müşteri deneyimi stratejisi yüzünden yeni bir kriz atlatmak zorunda kaldık. Garson tatlı siparişlerimizi almaya geldiğinde ortamı yumuşatmak için bize bir adet evlilik esprisi yaptı. Erkek arkadaşımın yüzü düştü. Onun yüzü düşünce benim sinirlerim havaya kalktı. Ne var ki o gecenin berbat olmasını istemiyordum. Siparişimizi sert ve hızlı bir şekilde verip garsonu yolladım. Sonrasında büyük bir kavga gelebilirdi. Fakat o günün hatırına bu sadece başarısız bir müşteri deneyimi örneği olarak hafızama koydum. Fakat garson bozulduğumuzu gayet iyi anladı. Çıkarken müdürün yanına uğrayarak olan bitenden haberdar etmek istedim. Fakat ancak şef garsona denk gelebildim. Şef garsona bu gece yaşadığımız kötü deneyimleri kısaca anlattım. Benden orada özür diledi fakat yaptıkları hataları telafi edecek hiçbir harekette bulunmadılar.
Bize özür için bir ikramda bile bulunmadılar. Ya da daha sonradan bu durumu müdürlerine iletip bizi özür dilemek için arayabilirlerdi. O gece belki bir kabus değildi ama oraya bir daha böyle özel bir gün için gideceğimi zannetmiyorum. Hatta erkek arkadaşımla bir daha oraya bir şeyler içmek için bile gideceğimi sanmıyorum.
